اما روند اجرای ارزهای دیجیتال ملی در آسیا، بزرگ‌ترین قاره جهان، تا به امروز چگونه بوده است و چه سرنوشتی در انتظار این پروژه‌ها است؟
به گزارش کوین تلگراف، افزایش توجه همگان به ارزهای دیجیتال باعث شده تعدادی از دولت‌ها به فکر ایجاد جایگزین‌های دیجیتال بیافتند. در چند سال گذشته، کشورهای مختلف به ارزهای دیجیتال ملی یا همان «نسخه دیجیتال ارزهای فیات منتشر‌شده از سوی دولت» علاقه نشان داده‌اند.
با نگاهی بر ظرفیت دولت‌ها برای استفاده از فناوری بلاک چین جهت تسهیل اجرای سیاست‌های مالی ساده‌سازی‌شده، ارزهای دیجیتال ملی با برخورداری از ویژگی‌های مربوط به حریم شخصی و حتی ارائه خدمات بانکی برون‌مرزی به مناطقی که دسترسی به خدمات بانکی ندارند، همواره توجه بیشتری را از سوی دولت‌های مختلف جهان به سمت خود جلب می‌کنند.
با توجه به بررسی‌هایی که تا امروز انجام شده نشان می‌دهد که بیش از ۸۰ درصد بانک‌های مرکزی در حال تحقیق درباره ارزهای دیجیتال ملی هستند. برخی از آنها بر روی مرحله اثبات مفهوم پروژه خود کار می‌کنند که در نهایت می‌تواند منجر به معرفی یک طرح کاملاً عملیاتی شود. از بین بانک‌های مرکزی بررسی‌شده ۱۰ درصد آنها در نظر دارند تا نسخه ارز دیجیتال ملی خود را که برای پرداخت‌های خرد طراحی شده است تا ۳ سال آینده عرضه کنند و ۲۰ درصد دیگر هم این کار را تا ۶ سال آینده انجام خواهند داد.
در آسیا این تلاش‌ها با انتشار اولین ارز دیجیتال ملی جهان در چین همراه بود که اجرای آن پس از ایجاد یک کارگروه ویژه در سال ۲۰۱۴ آغاز شد. بانک مرکزی چین در سال ۲۰۱۶ یک مؤسسه ویژه ارز دیجیتال خود تأسیس کرد که یک نمونه اولیه از ارز دیجیتال ملی این کشور را توسعه داد.
بانک‌های مهم آسیایی علاقه زیادی به ارزهای دیجیتال ملی نشان داده‌اند و گزارش‌ها نشان می‌دهد بانک‌های مرکزی تایلند، هنگ کنگ و چین در تلاش برای ایجاد یک فناوری دفتر کل دیجیتالDLTهستند که به‌منظور ایجاد یک نمونه اولیه از ارز دیجیتال ملی جهت کاهش اختلافات برون‌مرزی طراحی شده است.
